In de hal van het vliegveldje Zorg en Hoop hebben zich de 'toeristen' verzameld die de komende dagen het binnenland van Suriname hopen te verkennen. Waaronder ik. De bestemmingen zijn Palameu en Awarradam. Ik ga met vijf anderen , een overzichtelijk groepje gelukkig.
De rugzakken worden tesamen op de weegschaal gewogen. 8 kg per persoon. Ahum, tel bij de mijne maar gerust twee bij op. De situatie waar we heen gaan is onbekend. Dus twee paar waterschoenen, waarvan ik hoop dat een paar gaat werken. De andere geef ik weg.
We stappen in het kleine vliegtuigje en neem plaats op de versleten skai stoeltjes en bankjes. De piloot start en razendsnel steigen we op en zien opgetogen Paramaribo onder ons voorbij trekken.
"De brug! Het bootje! Crommewijne waar ik fietste!" Als een kind dat nog nooit in een vliegtuig heeft gezeten, jump ik met mn hoofd, open mond van verbazing, van het linker naar het rechterraampje.
De goudmijnen links, Surinamerivier rechts, Brokopondomeer links, en dan alsmaar groen groen groen onder ons, met af en toe het paars van de jacarandabomen. Het groen van de 'broccolibomen' is dooraderd met geel. Zand- en verbindingswegen van oost naar west. Rivieren als slangen die erdoorheen glijden.
Het landschap onder ons wordt plots gedetailleerder, de daling is ingezet. Na een kleine vijftig minuten landt ons mini vliegtuigje op de strip van stevig groen gras. Voor het lichtblauw en wit geschilderde huisje - vertrek- en aankomst'hal' tegelijk, staan kindjes nieuwsgierig te kijken naar het volk dat uitstapt. Onze bagage wordt in het gras gelegd, alsmede de dozen vol proviand voor de komende vijf dagen.
Het feest kan beginnen. Stijfjes klauteren we in de korjaal en tuffen door het oerwoud. Niks teveel gezegd. Compleet met kindertjes die onderaan bij het water spelen en vrouwen die de was doen. Een half uur later varen we op het eilandje af waar ons kamp op staat: keurige bruin geschilderde houten huisjes met keurig gemaaid gras in het midden.Met daarop de vrouwen die de huishoudelijke staf vormen. In uniform van rappa om het middel met groen tshirt. Waar je ook kijkt stroomt het water om het kleine hoge eilandje heen. Rustig kabbelend of juist versneld.
Mijn eerste kennismaking met de 'soela'. Water dat over grote en kleine keien stroomt. Over enorme stenen plateaus en via wild begroeide geulen. Met de foutste badschoentjes die je kunt bedenken begeef ik me voorzichtig met mijn voeten in het water. Steentjes en zand erin doen echt zeer en de keus is gauw gemaakt. Volgende keer de echte proberen. Hendrik, een marron met flinke rastatoef bovenop het hoofd heeft interesse. De zwarte plastic schoentjes met gouden leeuwenkop gaan naar hem. Ik loop er de komende dagen als een eend bij met mn maat 43 waterschoenen. Dat ik daarin ook nog eens mijn steunkousen draag maakt het er allemaal niet sexier op ;-). Maar voor een paar slanke benen 's avonds die niet zeer doen heb ik een hoop over.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten