Het is heet en vrijdag. Onder het afdakje van de Blue Bell Bar in Leonsberg waait het windje mijn haren droog. Nat van zweet.
Heel wat anders dan twee dagen geleden toen de staart van orkaan Provence over ons kwam. De hel brak al tijdens de eerste boot oversteek van Frederiksdorp naar Marienburg los. Onweer en regen zoals ik het in Gambia nauwelijks mee gemaakt heb. Toch maar fietsen naar Nieuw Amsterdam in de regen. Bij een van de vele Chinese supermarkten een vuilniszak gevraagd en een schaar: een jasje om mijn longen te beschermen. Want bronchitis is me al genoeg. Erger en erger werd het. En later. Het laatste bootje zou om vijf uur vertrekken. Dat haalde ik nooit. Gelukkig had ik het nummer van de bootsman. Zeven over vijf stortte ik me met fiets in de boot, terwijl het plenste van de regen. Het onweer was zo vriendelijk geweest om te wachten tot ik in dit cafe zat. Daar kon ik het eerste uur niet weg. Maar in de tropen valt de avond plotseling. Dus toch maar domweg fietsen. Koud, rillen, bang voor longontsteking ramde ik de trappers rond en hoopte dat ik na enige tijd rechtdoor de afslag naar huis zou vinden. Niet dus. Veel te ver doorgereden in het donker zonder licht op een weg met langs scheurende pickups. Google maps op mn mobiel had het allang begeven. Vragen naar de weg.
Uiteindelijk zag ik ons buurt cafe. Godzijdank.
En nu? Na deze bloedhete dag, zittend bij hetzelfde cafe? Geloof het of niet: het barst opeens los boven me. Oorverdovend. Totaal niet aan zien komen. En weer niets bij me. Het enige verschil is de tijd: een uur vroeger. Maar het ziet er niet naar uit dat het het eerste halfuur droog wordt.
Het leuke verhaal van vandaag komt dan maar later ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten