Over Peper, Saramacca en Groningen

Met een dikke pickup gaan we op weg naar Saramacca. Een dagje uit. 'We' is M, van wie ik een apartement huur en met wie ik een Surinaamse  vriendin erbij heb gekregen, haar schoonzus G. en ik. G. achterin en ik op de passagiersplek voorin. M. is een echt dametje. Keurig gekleed met sieraden in bijpassende kleuren en open schoentjes met kralen om jaloers op te zijn. Ze is hardloopster - vind ik zelf nog al een geestige combi met dat dametje zijn - en klein van stuk, een grappig gezicht achter het hoge stuur.

De twee dames kletsen wat af. Geweldig. En gezellig in dat Nederlands met Surinaams accent. Over vakanties van vroeger -" Leuk hoor! We gingen vissen en zwemmen, alles mee!" - maar vooral over eten en koken. Vooral salades lijken de voorkeur te hebben."Heerrrlijk: in een salade! een plakje kaas met advocaat erop is lekkerr!" (Avocado's worden hier advocaat genoemd)

Elk groente- of fruitstalletje dat we onderweg passeren wordt aangedaan en later besproken in de auto. De bergen gember worden gecheckt - "Net zo duur als in de stad hoor!" - en de diverse aardwortels bevoeld. Na uitgebreid onderzoek belanden de tasjes met aardappels en nappies achterin de 4x4.

Ondertussen zie ik het landschap aan me voorbij trekken. Veldjes met kolen, plantages met bananen, grapefruitbomen, akkers met gemaaid gras tot waar 'het bos' begint. 

De regelmatig terugkerende sanitaire stops voor ons alle drie leveren de leukste momenten op. Vooral als M. zich opeens niet goed gaat voelen omdat ze per ongeluk de dag ervoor een stuk peper opgegeten heeft. Bij de eerste de beste Chinees stoppen we. Als M. na een kwartier nog niet terug is vraag ik of het wel goed gaat met haar. Met een vies gezicht komt ze het hokje uit. 

"Zo vies!! Ik heb mn ogen dicht gedaan hoor! En ik heb al het papier erop gelegd. En nu moest ik weer.. gisteren had ik ook al zoveel gescheten.."

Ik lach me kapot, een dametje die opeens zo uit de bocht vliegt. Geweldig. En dan vertelt ze G. het verhaal van de vorige dag: 

"Het waren verschillende kleuren..  verschillende pepersoorten bij mekaar.. het was een gele.. Madame Jeanette.. 

Ik kon wel kippevel krijgen..hoofdpijn, buikpijn.. ik wilde braken.. ik werd niet goed.. ik kon niet verder eten.. ik ben gegaan naar het toilet.. Ik was beroerd! Door die ene hap! Maar dan moet je luisteren.. ik ben weggelopen, heb mijn eten afgedekt.. en ik ben naar de kamer gegaan..en ik ben weer naar het toilet gegaan.. ik voelde me vreselijk.. en alles jeukte me bij mijn oren.. 

Toen gelijdelijk aan ging het gevoel terug. Maar ik moest eten.. ik had honger!  Ik ga die peper gewoon weghalen.. en zelfs die rijst, waar het gedeelte is waar die peper is..  ga ik gewoon weg-halen!, weet je? 

Maar ik weet nog dat ik een stuk oker had genomen en ik zag dat stuk oker wel in mn bord! Dus waarschijnlijk dacht ik - het was een beetje schemerig -  dat ik in die oker hapte.. ik heb gewoon dat hele stuk peper..

Ik was.. mij gut.. ik was beroerd!  hondsberoerd was ik. Ik heb het echt per ongeluk...."

Ik laat haar zien dat ik de conversatie opgenomen heb en laat het ze horen. Gieren van het lachen. 

Als we de brug over de Saramacca rivier over zijn komen we op een rotonde met richtingaanwijzer. Paramaribo de ene kant op, Groningen de andere. Ik blijf het hilarisch vinden die Nederlandse stadsnamen, voor een dorp nota bene. Midden op de rotonde houdt M. stil zodat ik er een foto van kan nemen. Prompt staat er een autoritaire pickup met politie naast ons. De vragende gezichten van de agenten spreken voor zich. Voor de heren ook maar iets hebben kunnen zeggen tettert ze "Jaja, u heeft gelijk. Ik doe het niet goed, dank u wel. Veel te gevaarlijk!" En tegen ons, terwijl ze wegspuit: "Ik heb het opgelost hoor! Ik ging het netjes oplossen!Kijk maar, ze komen niet achter me aan.."

Even verderop parkeert ze de Isuzu op een pleintje. De dorpskern. We hebben honger. "Een warung, waar is hier een warung?!?" 

Het zou te ver gaan om ook dat verhaal nog te vertellen. Ik ben in Saramacca en Groningen geweest. Hoewel ik geen idee heb waar het ene eindigt of het ander begint. Belangrijkste is dat ik me heerlijk vermaakt heb.