Mooi verval

Bij verval kun je je van alles voorstellen. Lelijk, mooi, kitch, etc.
Hoe meer vervallen huisjes ik zie hoe meer ik er van ga houden. Verveloze planken, ramen die uit de scharnieren hangen, ontbrekende deuren en vale of vuile  gerafelde vitrages de door gebroken ruitjes naar buiten wapperen. Soms nog bewoond met zelfs een dikke auto voor de deur. Maar vaker verlaten en half begroeid met planten uit de verwaarloosde tuin eromheen.

Eigenlijk is alles 'huis' wat hier mijn aandacht trekt. In plaats van op palen zijn de houten rechthoekige huizen gebouwd op een stenen ' begane-grond-huis', waar de auto in gereden wordt, de wasmachine etc staat en dienst doet als schuur cq garage. Soms is het ook een woning zoals in mijn huis het geval is. De houten bovenwoningen met hun dwarse planken doen me denken aan tuinhuizen of woonarken.  Beige, zand of zachtblauw maar ook heel veel met afgebladderde verf. Alsof men wel wat anders aan  het hoofd heeft dan de buitenkant verven.
Vooral aan de wegen die de stad uit leiden staan zulke huizen. Duidelijk bewoond gezien de familie die ervoor zit.

In het centrum van Paramaribo verbaas ik me pas echt. Hoe prachtig zou het zijn als de regering haar monumenten verzorgde, ze van een verfje zou voorzien. Maar het ene  bureau staat er nog zieliger bij dan het andere. Ik hou het er maar op dat dat ook zijn charme heeft. En lopend door  de Palmentuin met haar hoge koningspalmen vergeet je het zeker.